Hidden Secret

Konu: Av Perş. Mayıs 06, 2010 8:56 pm

Abimle birlikte Hava Krallığı'ndan Karanlık Orman'a gelmek çok zor olmadı. O kadar açıkmıştım ki krallıktaki meleklere saldırmamak için kendimi zor tuttum diyebilirim.

Abimle yolda tek kelime konuşmadık, dolayısıyla benden hala özür dilememişti. Bu durumumu -yani ona kırgın olduğumu- ne zaman anlayacaktı. Bu düşünce kafamı kurcalarken karanlık ormanda bulunan harika bir hayvanın kokusuyla gerildim. Kimse bu hayvana bir ad verememişti. Benim dışımda kimse... Ben ona "Güzel Yemek" adını vermiştim. Gerçekten de güzeldi. Tam bir insan gibi kokuyordu. Tadı da öyleydi. Ben Güzel Yemek'e odaklanmışken daha farklı bir koku beni kendine çekti. İnsan! Charles'a izin ister gözlerle baktım -av ortasında bir insanla karşılaşınca biraz hırçın davranıyordum ve bu Charles'ın bundan hoşlanmadığını biliyordum- gözlerim Charles'a odaklanmıştı. İzin isteyen gözlerim bir cevap bekledi.

Konu: Geri: Av Perş. Mayıs 06, 2010 9:07 pm

Karanlık Orman her zaman ki gibi av yönünden zengindi. Bu defa daha da zengindi çünkü orada olmaması gereken bir şey vardı. Bir insan! Bir an durakladım. Kokusu gerçekten cezbediciydi ama insanları avlamak pek prensibim değildi. Yüzümü Cass'e çevirdiğim de izin ister gözlerle bana bakıyordu. Haksız sayılamazdı. Koku gerçekten güçlü ve güzeldi.
"Tamam, tamam... İzin veriyorum ama öldürme zihnini kontrol et. yaşamayı hak ediyor. Ben Kuzey'e doğru gidicem işin bitince yanıma gelirsin." dedim. Eğer orada kalmaya devam edersem ben de o insana saldırırdım ki bu benim hiç yapmayacağım bir şey. Bağışlanmış kan dışında insan kanı içmezdim.

Konu: Geri: Av Perş. Mayıs 06, 2010 11:25 pm

Abim izin verince kokuya doğru koştum. Kokunun sahibini görünce şoka girdim. Alex! Bu beni en yakın arkadaşım Mary'le aldatan pislikti ve onunda Mary gibi yaşamaması gerekiyordu. Kafamda gerçekten zevk alarak yapacağım avın planını çoktan kurmuştum. Şimdi intikam zamanıydı.

Alex'i gördüğüm çalılıklardan çıktım. Zavallı ve korkmuş görünen Alex bakışlarını bana çevirince aynı benim onu gördüğümde yaşadığım şokla bana bakıyordu. Yavaşça yanına yaklaştım. Gözlerindeki korku yerini merağa bırakmıştı. Hemen konuşmaya başladım. Daha fazla oyalanmak istemiyordum.

"Alex! Seninle burada karşılaşmak ne hoş. Seni en son Mary'nin cenazesinde görmüştüm." bunu söylerken gözleri kapandı ve ihanetini düşünür gibi kafasını geriye attı. Bu hareketi damarlarının daha kolay görünmesini sağlamıştı ve bu ona biraz daha yaklaşmama neden oldu. Ama bu kadar çabuk affetmeyecektim. Tekrar konuşmama döndüm. "Ah ne kadar kötü bir ölüm şekli. Kimse intihar nedenini bulamamıştı. Ne yazık, şimdi bir hiç oldu!"

Alex bana karşılık vermek için konuşmaya başladı.

"Cass ben..."

"Alex! Lütfen sus. Her şey geçmişte kaldı. Bunu unutup yeniden başlayabiliriz." Alex bu lafımdan cesaret almış gibi bana sarıldı ve beni öptü. Küçük bir öpücük değildi. Artık susuzluğumu daha fazla kontrol edemezdim. Ağızımı yavaşça Alex'in boynuna doğru hareket ettirdim. Alex bunu onu öpmek için yaptığımı sanmıştı. Salak! Dişlerim boynuna değince ürperdi ve o anda dişlerimi boynuna geçirdim. O ıslak yırtılma sesi beni gerçekten rahatlatıyordu. Kanın ağzıma dolmasını beklerken Alex'in çırpınışlarına aldırmıyordum.

***

Susuzluğumu giderdikten sonra Kuzey'e doğru koştum. Abim oraya gideceğini söylemişti.

Onu bulmam zor olmadı. Bu iyi avdan sonra koku alma duyum güçlenmişti. Abimin yanına gittiğimde sevinçten dört köşe olmuş olmalıyım ki bana sorar gözlerle bakıyordu. Sevinçle söylendim.

"Alex'le karşılaştım hani şu eski çıktığım." bunu söylerken dudaklarım yaladım. Abimin nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordum.

Konu: Geri: Av C.tesi Mayıs 08, 2010 10:40 am

Çocuk kesinlikle ölmüştü, bundan eminim ve açıkçası bu bana verdiği söze uygun değildi ama affedilebilirdi. Cass'e yaptıklarından sonra hak etmiş sayılırdı.
"Öldürdün değil mi?" dedim kendimden emin bir tavırla. O yokken bende karnımı doyurmuştum gerçi onun avı kadar iyi olmadığı kesindir. Açıkçası insan avlamayı özlemiyor değilim ama onlar çok masumlar ve hiçbir şeyden haberdar değiller. Hala bu Dünya'nın nasıl bir yer olduğunu kafalarına yerleştiremediler. Hala bizim saldırdığımız kişilere hayvan saldırdı diyebiliyorlar ve bu gerçekten aşağılayıcı.

Konu: Geri: Av C.tesi Mayıs 08, 2010 10:45 am

"Evet! O da bunu hak etmişti." Aklıma Mary geldi. Bana bu ihaneti yapabilecek olan son kişi sandığım en yakın arkadaşım(dı).

Sonra abimin kızabileceğini düşündüm. Yanına gidip "Özür dilerim! Ama bu bir daha senin benden özür dilemen gerekirken bir daha ben dilemem!" dedim. Ses tonum normaldi ama ciddiydim. Beni kırdığını unutmuş olamazdı. Sonra devam ettim. "Doymadıysan devam edebiliriz. Açıkçası O'nun kanı beni doyuracak kadar iyi değildi." son cümlemi söylerken gülümsemiştim.

Konu: Geri: Av C.tesi Mayıs 08, 2010 10:51 am

"Pis bir kandan ne beklersin ki. Tiksinmiş olmalısın." dedim.
"Bugün bir değişiklik yapmaya ne dersin?" dedim. Sesimde hınzır bir ton vardı büyük ihtimalle ne ima ettiğimi anlamıştı. Ama belirli kurallarım vardı ve bunlar kesindi. Arada bir kaçamak fena olmaz hani.

Konu: Geri: Av C.tesi Mayıs 08, 2010 11:11 am

"Harika!" diye bağırdım. Sesim ormanda çınlmıştı. Kesinlikle insan avlamaktan bahsediyordu. Sevinçten her şeyi yapabilirdim; ama abimin yüzüne bakınca kurallarını unuttuğum aklıma geldi. Böylece teslim olmazdı, mutlaka kuralları vardı. O kuralları sormamı istiyormuş gibi bakıyordu yüzüme. Ben de daha fazla vakit kaybetmemek için sordum.

"Pekala! Kurallarını duyalım." suratımı astım ve bir düzine dolusu kuralları duymak için bekledim.

Konu: Geri: Av C.tesi Mayıs 08, 2010 11:18 am

"Peki o zaman şimdi beni dinle ve kesinlikle itiraz yok zaten çok kuralım yok." dedim. Bu defa gerçekten kurallarım azdı normalde olsa avlanmaktan vazgeçerdi.
"1. kural: Zihin Kontrolü kullanılacak. Farklı bir şey beklemiyordun herhalde!
2. kural: Av kesinlikle öldürülmeyecek.
3. kural: 1. ve 2. kuralın dışına çıkarsan istemeyeceğimiz şeyler olabilir!" dedim. Bu defa gerçekten kısa kesmiştim ama bunlar bile onun için çok sınırlayıcıydı ve suratındaki ifade ekşimişti bile ben de dalga geçercesine suratımı ekşitip ona baktım.

Konu: Geri: Av C.tesi Mayıs 08, 2010 11:46 am

"Tamam Chuck! Kabul ediyorum; ama duramazsam ne olur?" cümlem gerçekten garipti. Bunu söylememiş olmayı diledim. Elbette durabilirdim, yani en azından Alex'le olan karşılaşmamızdan önce öyle sanıyordum.

Charles bu olayı asla bilmeyecekti. Konuyu toparlamak için devam ettim. "Tamam tamam neyse. Hadi arayalım diyeceğim ama karanlık ormanda insan bulmanın zor olduğunu biliyorsun. Hatta hiç insan olmadığını biliyorsun belki Kanada'ya gitmeliyiz?" sorularla az önce söylediğim şeyi topralamaya çalıştım. Umarım bunu aldırmazdı. Umarım...